تاُثیرتوام شوری آب آبیاری و نیتروژن بر مقاومت، عملکرد وکارایی مصرف آب (wue) انار

چکیده استفاده زیاد از آب­های زیرزمینی جهت آبیاری زمین­های کشاورزی باعث پایین رفتن سطح سفره­های آب زیر زمینی و نامطلوب شدن کیفیت آب برای آبیاری شده که نتیجه آن کاهش عملکرد محصولات کشاورزی و کاهش بهره­وری آب است. این مسئله در آبیاری باغات انار شهرستان ساوه که عمدتا از منابع آب زیر زمینی مشروب می­شوند نیز وجود دارد. به منظور بررسی تاُثیر شوری آب آبیاری و نیتروژن بر مقاومت، عملکرد و کارایی مصرف آب (wue) در انار پژوهشی به صورت یک آزمایش اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی با 15 تیمار و 3 تکرار در شهرستان ساوه در سال 1389 به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از سطوح شوری آب آبیاری ( 2، 4، 6، 8 و 10 ds/m ) که در کرت­های اصلی و سطوح نیتروژن (صفر، 150 و 300 گرم برای هر درخت) که در کرت­های فرعی قرار داده شدند. نتایج نشان داد که شوری آب آبیاری باعث کاهش عملکرد و کارایی مصرف آب و مصرف نیتروژن در شوری­های کمتر از 4 (ds/m) باعث افزایش عملکرد و کارایی مصرف آب در انار شد تا شوری عصاره اشباع خاک 6 (ds/m) عملکرد انار کاهش نیافت که به عنوان حد شوری آستانه برای انار در نظر گرفته شد ولی در شوری­های بالاتر، عملکرد کاهش یافت و میزان این کاهش 8/3 درصد به ازای هر واحد شوری بود. تاُثیر نیتروژن بر عملکرد، در شوری­های بالاتر از حد آستانه کاهنده بود و در شوری­های  8 و 10 (ds/m) باعث کاهش عملکرد گردید. میزان نسبی عملکرد انار در شوری­های مختلف توسط معادله ای برآورد و گزارش گردید.